Znalezionych wyników: 4

Agnes003 nie chce "zaśmiecać forum" bo choć wiem jakie to dla nas ważne, rozumiem administratorów którzy proszą aby we wątkach pisać raczej o aspektach medycznych. Jeszcze dziś wyślę Ci wiadomość priv.

Bogdusia to prawda co napisalas......powinnismy byc dumni i szczęśliwi ze dane nam bylo byc przy nazszych mamusiach przez ostatnie miesiace. Ten czas byl ogromnie trudny i przyniósł wiele bólu ale pozwolil nam sie "oswoić" z chorobą i odchodzeniem.

Oddalabym wszystko aby cofnac czas aby mama byla zdrowa...........ale jesli choroba byla nieunikniona to odczuwam teraz ulgę ze juz jest "po" ......ze nie musze juz czuc strachu o jej samopoczucie, leku przed wynikami badan i bólu kiedy martwilam sie czy Ona sie boi.
Czuje ulgę bo wiem i wierze ze ona nie zniknela ale odeszla do lepszego swiata gdzie juz nie musi walczyc z tym cholerstwem. Zawsze z dystansem podchodzilam do opowieści o znakach czy sygnalach......teraz wwiem ze to prawda i to mi bardzo pomaga.

Na tym forum widzialam jak ktos wkleil artykuly o oznakach ze zbliza sie moment odejscia i faktycznie musze potwierdzic ze u mamy widzoalam te oznaki.......choc do konca chcialam wierxyc ze ona te walkę wygra.
Ktoś wkleil tez artykul o tym ze czlowiek nigdy nie odchodzi sam......i z tym tez sie zgodze bo mamusia juz dwie noce przed śmiercią z kims rozmawiala....wlasnie o odejsciu - choc mi wmawiala ze to tylko sen. Do konca nie chciala nas martwić.............a potem po smierci udowodnila ze istnieje nadal

Bogdusia............odkad nie ma mamusi swiat jest inny...ale choc wydawalo sie to niemozliwe...budzimy się, funkcjonujemy i nawet usmiechamy.
Ja od dawna mieszkam w innym miescie i najbardziej brakuje mi codziennych telefonow i rozmow, rad. W domu zostal tata i nieletni brat....im jest trudniej.
Pierwsze dni byl szok, niedowierzanie i wydawalo sie nam ze mama poprostu wyjechala....najgorsze dni przyszly po okolo miesiacu od odejścia mamy bo zaczela się tesknota i czlowiek uzmyslawia sobie powoli ze juz jej nie ma. To jednak prawda ze Bog nie zsyla nam wiecej niz jestesmy w stanie udzwignac.
Mamusia w chwili smierci byla sie z nami pozegnac...doswiadczylismy niezwyklych momentów. Pokazala ze zycie po smierci istnieje wiec wiem i wierze ze teraz jest w lepszym swiecie do którego i ja kiedys odejdę. Teraz w trudnych momentach pojawia sie nadal w naszych snach.
Życzę Ci siły i pamietaj że Twoja królowa jest teraz z moja mamusia i kiedys do niej dolaczysz

bogdusia , Moja mama tez choruje na drobnokomorkowego raka pluc :( Jestesmy juz po IV cyklach chemii. Po kazdym cyklu przez okolo tydzien byla oslabiona i senna ale potem czula sie niezle. W naszym przypadku to IV stopien bo byl meta w glowie ( zniklo po radioterapii).
Nie mysl teraz o statystykach bo nawet na tym forum znajdziesz potwierdzenie na to ze nie zawsze jest tak jak prognozuja lrkarze. Wlasnie takie historie pomagaja mi przetrwac ten trudny czas....bo daja nadzieje. Walczccie i nie pozwol mamie poczuc jak bardzo sie martwisz. Trzymam kciuki !